گز از متداول ترین شیرینی های سنتی اصفهان است که از گزانگبین، شکر، سفیده تخم مرغ و مغز پسته یا بادام ساخته می شود. در تولید این شیرینی اصیل از آرد، نشاسته و روغن و هیچ ماده نگهداره ای استفاده نمی شود.
از دسته مان های طبیعی که به این محصول طعم ویژه ای می دهد می توان به گزانگبین، ترنجبین و شیرخشت اشاره کرد. مان ها از منابع طبیعی و کمیاب شیرین هستند که بر اثر گزش ات و یا با ایجاد شکاف از تنه ی درختان یا برگ گیاهان بخصوصی، به خارج ترشح می گردند. مان ها همانند عسل خواص دارویی بسیاری دارند و دارای طبع گرم می باشند.
گز یک محصول مقوی و دارای ارزش غذایی بالا است. و به همین دلیل می توانید از طعم خوش آن به عنوان میان وعده و یا به همراه چای و قهوه لذت ببرید.
"گزانگبین" یا انگبین گون که در دنیا به شهد پارسی معروف است تنها در حاشیه رشته کوه زاگرس به عمل می آید. غنی از قند فروکتوز است و در طب سنتی به عنوان داروی شفابخش از آن یاد شده و بسیار مورد توجه حکیمانی از جمله ابن سینا قرار گرفته است. این ماده علاوه بر طعم خوش، خاصیت چسبندگی و شکنندگی نیز به گز می دهد و موجب حفظ رطوبت و ماندگاری بالای این محصول می شود.
"ترنجبین" در مناطق گرم و خشک استان های خراسان و یزد تولید می شود. در طب سنتی به عنوان ملین، تسکین دهنده درد های روماتیسمی و داروی برطرف کننده زردی اطفال استفاده می شود.
"شیرخشت" در واقع شیره پرورده گیاه میزبان است که تحت تأثیر آسیب ات به بیرون تراوش می کند. مانیتول قند اصلی تشکیل دهنده آن است و به عنوان ماده ای خنک و تب بر در طب سنتی مصرف دارد.
منبع: